Stary ratusz i więzienie

West Palm Beach w latach 1880-tych

West Palm Beach w latach 1960-tych

Linia narciarska West Palm Beach w 2010

Początek okresu historycznego na południowej Florydzie jest wyznaczany przez Juana Ponce de León jako pierwszy kontakt z mieszkańcami w 1513 roku. Europejczycy znaleźli kwitnącą populację, którą podzielili na odrębne plemiona: Mayaimi w dorzeczu Okeechobee oraz mieszkańcy Jaega i Ais w rejonie Okeechobee we wschodniej części Okeechobee oraz na wschodnim wybrzeżu na północ od Tequera. Kiedy przybył Hiszpański, na południowej Florydzie było około 20 000 Indian. Do 1763 roku, kiedy Anglicy przejęli kontrolę nad Florydą, rdzenne narody zostały wytępione przez wojnę, zniewolenie lub choroby europejskie.

Na początku 18 wieku na Florydę przeniosły się inne narody pochodzenia alabamskiego i gruzińskiego. Były one zróżnicowane, ale Europejczycy nazywali je "Creeks". Na Florydzie znano je jako Indianie Seminole i Miccosukee. Seminoles walczył z amerykańskimi osadnikami na lądzie i nad niewolnikami, którzy znaleźli schronienie wśród nich. Opierali się wysiłkom rządu, by przenieść je na terytorium Indii na zachód od rzeki Missisipi. W latach 1818-1858 między Seminoles a rządem Stanów Zjednoczonych toczyły się trzy wojny. Do 1858 roku na Florydzie pozostało niewiele Seminoliów.

Obszar, który miał zostać West Palm Beach, został osadzony pod koniec lat 1870. i 1880. przez kilkaset osadników, którzy nazwali okolicę "Jezioro Worth Country". Ci osadnicy byli zróżnicowaną społecznością z różnych części Stanów Zjednoczonych i świata. Wśród nich znalazły się rodziny założycielskie, takie jak Potters i Lainharts, które następnie stały się wiodącymi członkami społeczności biznesowej w starym mieście. Pierwsi biali osadnicy w hrabstwie Palm Beach mieszkali wokół jeziora Worth, które wówczas było zamkniętym jeziorem słodkowodnym, nazwanym po pułkowniku William Jenkins Worth, który walczył w II wojnie semanowej na Florydzie w 1842 roku. Większość osadników uprawiała owoce i warzywa tropikalne na północ przez jezioro Worth i rzekę indyjską. Do 1890 r. amerykański Spis liczył ponad 200 osób osiedlonych wzdłuż Jeziora Worth w pobliżu tego, co stanie się West Palm Beach. W tym czasie okolica pochwaliła się również hotelem, "Domem Cocoanut", kościołem i pocztą. Henry Flagler umieścił miasto jako wspólnotę, w której mieszkali służący pracujący w dwóch wielkich hotelach na sąsiadującej wyspie Palm Beach, przez jezioro Worth w 1893 r., co zbiegło się z przybyciem linii kolejowej Floryda East Coast. Flagler zapłacił dwie firmy osadnicze, Kapitan Porter i Louie Hillhouse, łączną sumę 45 000 dolarów za oryginalną lokalizację miasta, rozciągającą się od Clear Lake do Lake Worth.

W dniu 5 listopada 1894 r. 78 osób spotkało się w "Calaboose" (pierwszym areszcie i posterunku policji w Clematis St. i Poinsettia, obecnie Dixie Hwy.) i przekazało wniosek o włączenie miasta West Palm Beach do hrabstwa Dade (obecnie hrabstwa Miami-Dade). Dzięki temu West Palm Beach stała się pierwszą zarejestrowaną gminą w hrabstwie Dade i na południowej Florydzie. Rada miejska szybko zajęła się kodeksami budowlanymi, a namioty i szałasy zastąpiono cegłami, cegłami i kamieniami. Miasto stale rosło w latach 1890. i pierwszych dwóch dekad 20. wieku, większość mieszkańców zajmowała się branżą turystyczną i powiązanymi usługami lub rynkiem warzyw zimowych i handlem owocami tropikalnymi. W 1909 r. powiat Palm Beach został utworzony przez ustawodawstwo stanu Floryda, a West Palm Beach stał się siedzibą hrabstwa. W 1916 r. otwarto nowy neoklasyczny sąd, który został starannie przywrócony do pierwotnego stanu i jest obecnie wykorzystywany jako lokalne muzeum historii.

W latach 1920. miasto gwałtownie rosło w wyniku boomu na Florydzie. Ludność West Palm Beach zwiększyła się czterokrotnie w latach 1920-1927, a wraz z nią rosły wszelkiego rodzaju przedsiębiorstwa i usługi publiczne. W tym okresie zbudowano wiele z przełomowych struktur miasta i zachowanych dzielnic. Początkowo Flagler zamierzał, aby jego kolej na Florydzie Wschodnim Wybrzeżu miała swój terminal w West Palm, ale po tym jak rejon ten uległ głębokiemu zamrożeniu, postanowił rozszerzyć kolej na Miami.

Boom ziemi już się załamywał, gdy miasto zostało zniszczone przez huragan Okeechobee w 1928 roku. Lata depresji w latach 1930-tych były spokojnym okresem dla tego obszaru, gdzie nieznaczny wzrost populacji i wartości nieruchomości były niższe niż w latach 1920-tych. Miasto wyzdrowiało dopiero z początkiem II wojny światowej, kiedy to zbudowano bazę sił powietrznych Palm Beach, która sprowadziła do miasta tysiące żołnierzy. Baza ta miała zasadnicze znaczenie dla działań wojennych sojuszników, ponieważ zapewniła doskonały obiekt szkoleniowy i miała nieporównywalny dostęp do Afryki Północnej dla miasta Ameryki Północnej. Również podczas II wojny światowej niemieckie U-Boats zatonęły dziesiątki statków handlowych i tankowców tuż u wybrzeży West Palm Beach. Niedaleko Palm Beach znajdowało się w niewidocznych warunkach, aby zminimalizować widoczność dla niemieckich U-botów.

W latach 1950-tych nastąpił kolejny wzrost populacji, częściowo z powodu powrotu wielu żołnierzy i samolotów, którzy służyli w pobliżu podczas wojny. Również pojawienie się klimatyzacji sprzyjało wzrostowi, ponieważ przez cały rok życie w klimacie tropikalnym stało się bardziej akceptowalne dla mieszkańców północy. West Palm Beach stała się jednym z najszybciej rozwijających się obszarów metropolitalnych w latach 1950.; granice miasta rozprzestrzeniły się na zachód od Szlaku Wojskowego i na południe do jeziora Clarke Shores. Jednak wielu mieszkańców miasta nadal mieszkało w wąskim pasie o szerokości sześciu przecznic od południa do północy. Okolice były ściśle oddzielone od populacji białych i afrykańsko-amerykańskich, spuścizny, z którą miasto wciąż boryka się obecnie. Główna dzielnica zakupów pozostała w centrum miasta, skupiona wokół ulicy Clematis.

W latach 1960. zamknięto centrum handlowe w Palm Beach County, centrum handlowe Palm Beach Mall i halę. Projekty te doprowadziły do krótkotrwałego ożywienia miasta, ale w latach 1970. i 1980. przestępczość nadal była poważnym problemem, a rozrastanie się przedmieść nadal odprowadza zasoby i biznes od starego centrum. Na początku lat 1990-tych w centrum miasta było bardzo wysokie wskaźniki wakatów, a także poważny poziom miejskiej zarazy.

Od lat 1990-tych, takie wydarzenia jak CityPlace i konserwacja i renowacja architektury lat 1920-tych w centrum nocnego życia ulicy Clematis miały miejsce w śródmieściu w dzielnicy rozrywkowej i handlowej. Miasto kładzie również nacisk na rozwój i rewitalizację sąsiedztwa w historycznych dzielnicach takich jak Northwood, Flamingo Park i El Cid. Niektóre dzielnice nadal walczą z zamętem i przestępczością, jak również obniżyły wartości nieruchomości spowodowane przez Wielką Recesję, która szczególnie mocno dotknęła ten region. Od momentu ożywienia gospodarczego zakończono wiele nowych działań. Palm Beach Mall, położony w międzystanowej 95/Palm Beach Lakes Boulevard węzła, został porzucony w momencie rewitalizacji centrum - centrum, które zainicjowało pierwotne porzucenie centrum. W lutym 2014 r. centrum handlowe zostało przekształcone w placówki modowe Palm Beach. W 2018 r. otwarto stację West Palm Beach dla Brightline, szybką koleją pasażerską obsługującą Miami, Fort Lauderdale i West Palm Beach.

Oś czasu

Kanał plażowy West Palm (C51)

Według Korpusu Inżynierów Armii Stanów Zjednoczonych projekt West Palm Beach Canal (C-51)/Stormwater Treatment Area (STA) 1 East został zatwierdzony przez Kongres Stanów Zjednoczonych na mocy ustaw z 1948, 1954, 1962, 1968 r. o kontroli powodzi oraz ustawy o rozwoju zasobów wodnych (WRDA) z 1996 r. Projekt jest zlokalizowany w hrabstwie Palm Beach i biegnie na wschód do zachodu od plaży West Palm nad jeziorem Worth do obszaru ochrony wód (WCA) nr 1 (Loxahatchee National Wildlife Refuge). Zatwierdzony projekt zapewni 30-letnią ochronę przeciwpowodziową zurbanizowanemu wschodniemu dorzeczowi oraz 10-letnią ochronę przeciwpowodziową zachodniemu dorzeczowi. Wypełniono wszystkie elementy dorzecza wschodniego.

W trakcie mediacji w sporach dotyczących jakości wody prowadzonych przez Everglades opracowano plan techniczny rozstrzygnięcia sporu. Plan techniczny obejmował zasadniczo zmodyfikowany projekt C-51. Zmodyfikowany plan rozszerza pierwotny obszar zatrzymania wód powodziowych o 1,600 akra na 6,500-akrowy obszar zatrzymania wód deszczowych. Poza korzyściami wynikającymi z redukcji szkód powodziowych wynikającymi z pierwotnego projektu, zmodyfikowany plan zapewnia uzdatnianie wody, zmniejszenie szkodliwych zrzutów słodkiej wody do jeziora Worth oraz zwiększenie zaopatrzenia w wodę dla Everglades i innych użytkowników.

Według Korpusu Inżynierów Armii Stanów Zjednoczonych całkowity szacunkowy koszt kanału plażowego West Palm (C51) wynosi 375,47 mln USD, przy czym szacowany udział w kosztach rządu federalnego wynosi 345,04 mln USD. Kongres USA w roku budżetowym 2015 przeznaczył na ten projekt 1,05 miliona dolarów. Prośba o budżet na rok obrachunkowy 2016 od prezydenta USA do Kongresu USA wynosiła 1 milionów dolarów.

Rezerwat Wód Grassy

Według Biura Spisu Stanów Zjednoczonych całkowita powierzchnia tego miasta wynosi 58,2 mili kwadratowych (151 km²), z czego 55,1 mili kwadratowych (143 km²) to grunty, a 3,1 mili kwadratowych (8,0 km²) (5,26%) to woda.

Ze względu na rozległe obszary podmokłości bezpośrednio na zachód od centrum miasta, wzrost nastąpił liniowo na północ i południe. Do lat 1960. miasto miało nie więcej niż kilka przecznic szerokości, ale ponad 100 przecznic długości. Rozwój na dużą skalę rozwinął się wreszcie na zachód od miasta, dzięki lepszemu dostępowi i drenażowi w latach 1960. Granice miast nie zostały jednak znacznie rozszerzone, z wyjątkiem "Obszaru Zlewisk Wodnych", niezamieszkanego obszaru w północno-zachodniej części miasta. Znany jako Wody trawiaste, służy teraz jako zbiornik wody pitnej w mieście, jak również jako rezerwat przyrody.

Miejsca

Historyczne dzielnice i społeczności

Linia narciarska West Palm Beach od północy

Ulica Clematis

Comeau Building, ulica Clematis

Bel Air Historic District: Opracowany w latach 1925-1935 jako dzielnica dla handlarzy i sprzedawców nieruchomości, którzy pomagali w rozwoju Palm Beach County, część Belair była pierwotnie plantacją ananasową należącą do Richarda Hone. Rama Honesa, zbudowana około 1895 roku, nadal stoi na Plymouth Road 211. Po zamordowaniu Hone'a w 1902 r. jego własność została sprzedana George'owi Currie, który stworzył Currie Development Co. Ale zanim została ona wybudowana, ziemia została sprzedana Williamowi Ohlhaberowi, który hodował palmy kokosowe i paprocie. W końcu Ohlhaber wybrał poddział i sprzedał partie. Pierwszym domem zbudowanym w podrejonie był dom w stylu misji Ohlhabera w 205 Pielgrzymie. Wnuk Ohlhabera powiedział, że Ohlhaber kupił przewód, aby zapewnić dok na jego 90-metrowym jachcie, ale jacht pobiegł w głąb Zatoki Meksykańskiej i nigdy nie dotarł do jeziora Worth. W 1947 roku dom Hone został kupiony przez Maxa Brombachera, głównego inżyniera Henry'ego Flaglera, i pozostaje dziś w rodzinie Brombachera. Belair stał się czwartym historycznym dystryktem West Palm Beach w sierpniu 1993 r.

Park Centralny: Central Park to nazwa zbiorowa kilku podrejonów na północ od południowego Boulevard. Pierwotnie należał do Estate of South Palm Beach (które przeszły z Wenonah Place do Pilgrim Road na wschód od Dixie Highway). Podobnie jak w innych dzielnicach West Palm Beach, Estate of South Palm Beach wzbiło się po zejściu Henry'ego Flaglera na Palm Beach. W 1884 roku James W. Copp, kawaler branży łodziowej, pożyczył 367,20 USD od Valentine Jones na zakup ziemi. Własność tzw. Central Parku wielokrotnie zmieniała się w dłonie przed rozwojem. Około 1919 r. tropikalne tereny dzikie przekształcono w wyłączną dzielnicę z zatrzaśniętymi drogami, chodnikami i molem (u podnóża południowego Boulevard). Sąsiedztwo stało się częścią West Palm Beach w 1926 r. i w grudniu 1993 r. zostało nazwane historycznym okręgiem miejskim. W 1999 r. dzielnica została wpisana do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych.

El Cid: Zwrócono uwagę na śródziemnomorskie ożywienie i domy typu misji, że El Cid rozwinął się w szczycie boomu nieruchomości na Florydzie. Pod koniec 19 wieku większość terenów na północ od Sunset Road stanowiły pola ananasowe, ale plony kurczyły się na początku 20 wieku. Pittsburgh socialite Jay Phipps podzielił stare pola ananasowe w latach 1920. Nazwał ją El Cid, po sławnym hiszpańskim bohaterze, Rodrigo Díaz de Vivar, który zdobył Walencję w 1094 roku. Nazywano go "Cid", co oznacza "lord". El Cid został historycznym dzielnicą miasta w czerwcu 1993 r. W 1995 r. dzielnica została wpisana do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych.

Flamingo Park: Pierwotnie plantacja ananasowa, Flamingo Park, została założona przez lokalnych wykonawców i deweloperów, którzy dostrzegli potencjał w tym obszarze - jeden z najwyższych przybrzeżnych odcinków grzbietu od centrum West Palm Beach do Miami. Niektóre domy z grzbietami miały nawet widok na ocean z wyższych pięter. Domy kosztowały od 10 000 do 18 000 dolarów w epoce boomu, a wielu kupujących było właścicielami sklepów i firm na modnej Dixie Highway w pobliżu. Niedawno mieszkańcy połączyli się, aby mieć znaki stop zainstalowane w całej okolicy i połączyli się, aby odblokować komercyjne i przemysłowe strefy. Wartości nieruchomości rosną wraz z remontem i odbudową domów w stylu hiszpańskim. Większość domów w sąsiedztwie, wybudowanych w latach 1921-1930, to styl misji, ale prawie każdy styl jest reprezentowany. Istnieje wiele śródziemnomorskich domów w stylu odrodzenia wzdłuż linii grzbietu. Architekci znają tylko dwa budynki w dzielnicy historycznej: 701 Flamingo Drive zaprojektowany przez Harvey'a i Clarke'a oraz Armory Arts Center zaprojektowane przez Williama Manly'ego Kinga. W styczniu 1993 r. sąsiedztwo stało się historyczną dzielnicą West Palm Beach i zostało wpisane do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych w 2000 r.

Wysokość widoku głównego: Jedna z najstarszych dzielnic miasta, wciąż nienaruszona, Grandview Heights została zbudowana jako przedłużenie Palm Beach Heights z około 1910 do 1925. Prawie wszystkie Palm Beach Heights i połowa Grandview Heights zostały zburzone w 1989 r., aby utorować drogę projektowi Downtown/Uptown, który stał się CityPlace. Grandview Heights przyciągnęło początkowo pracowników budowlanych, którzy pomogli zbudować luksusowe hotele, ministrów i właścicieli sklepów. W sąsiedztwie znajduje się jedna z najlepszych w mieście kolekcji wczesnych rzemieślniczych bungalowów, jak również kilka skromnych, śródziemnomorskich domów typu rewitalnego. Sąsiedztwo stało się historyczną dzielnicą West Palm Beach w 1995 r. i zostało wpisane do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych w 1999 r.

Mango Promenade: W 1995 r. Mango Promenade został zabytkowym okręgiem West Palm Beach i został wpisany do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych w 1999 r. Leży na południe od Palm Beach Atlantic University.

Northboro Park: Ekspansja w Old Northwood, Northboro Park, była głównie domem dla profesjonalistów wyższej klasy średniej. Większość domów to odrodzenie śródziemnomorskie, misja i rama. Opracowana w latach 1923-1940, dzielnica stała się drugim historycznym dystryktem miasta (listopad 1992 r.), a nazwa historyczna może wkrótce rozszerzyć się na północ do 45. ulicy. Najstarszym budynkiem w sąsiedztwie jest Northboro Elementary School przy 36. ulicy i Spruce, zbudowany w 1925 roku przez DaCamarę i Chace. Likwidacja szkoły podstawowej w Northboro rozpoczęła się pod koniec 2009 r. Pierwszym domem w Northboro Park jest 418 36th St., zbudowany w 1923.

północno-zachodni: Pierwsza historyczna dzielnica West Palm Beach, która została wpisana do Krajowego Rejestru Historycznych Miejsc (luty 1992), północno-zachodnia dzielnica została po raz pierwszy osiedliona w 1894 r., kiedy to czarna społeczność została przeniesiona z Styx w Palm Beach do West Palm Beach. Służyła również jako oddzielna czarna wspólnota miasta w latach 1929-1960 (wraz z Pleasant City). Północno-zachodnia wspólnota pozostaje w przeważającej mierze czarna, ale według wydziału planowania miejskiego większość czarnych klasy średniej i wyższej przeniosła się do innych dzielnic po desegregacji. Tamarind i Rosemary Avenues były centrami handlowymi dla czarnych do 1915 r., ale większość budynków komercyjnych została wyburzona lub przebudowana, więc architektura nie jest już istotna. Nadal istnieją dobre przykłady późnych 19-tych i na początku 20-tych lat amerykańskich domów bungalowów/rzemieślników w tej okolicy, które mają również styl misji, shotgun, Bahamian vernacular i American Foursquare style. Dom Alice Frederick Mickens, na czwartym 801 roku, jest wpisany do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych. Mickens był filantropem i humanitarnym, który promował edukację czarnej młodzieży. Innym godnym uwagi domem jest dom Gwen Cherry w 625 Division Ave. Cherry, pierwsza czarna kobieta na Florydzie, ustawodawca i mieszkaniec Miami, odziedziczył dom od krewnej Mollie Holt, która zbudowała dom w 1926 roku. Teraz to jest Towarzystwo Historyczne w Palm Beach County. Sąsiedztwo północno-zachodnie wpisano do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych w 1992 r. W przyszłym roku sąsiedztwo stało się zabytkową dzielnicą West Palm Beach w 1993 roku.

Stary Okręg Historyczny Northwood: Stary Northwood powstał w latach 1920-1927 — wysokości boomu nieruchomości w mieście. The Pinewood Development Co., założył i rozwinął ten obszar. Stary Northwood stał się sąsiedztwem tego, co uważano za ekstrawaganckie śródziemnomorskie odrodzenie, misja i ramowe domy vernacular, za $30,000 do $36,000. Kupującymi byli profesjonaliści, przedsiębiorcy i przedsiębiorcy. Wśród nich był David F. Dunkle, burmistrz West Palm Beach. Są tu domy zaprojektowane przez wybitnych architektów Johna Volka (najlepiej znane z domów na plaży Palm), Williama Manly'ego Kinga (który zaprojektował szkołę średnią plaży Palm i centrum sztuki zbrojeniowej) oraz Henry'ego Stevena Harveya (którego stacja pasażerska Seaboard Railway na ulicy Tamarind znajduje się w Krajowym Rejestrze Miejsc Historycznych). W 1991 r. sąsiedztwo stało się historyczną dzielnicą West Palm Beach, wpisaną do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych w czerwcu 1994 r.

Okręg Historyczny Northwood Hills: 4 sierpnia 2003 r. Komisja Miejska wyznaczyła dzielnicę Northwood Hills jako 13. dystrykt Historyczny w City of West Palm Beach. Góry Northwood obejmują obszar od 29. ulicy na południu do 39. Trybunału na północy. Wschodnia strona Windsor to zachodnia granica, a Greenwood Avenue to wschodnia granica. Stowarzyszenie Sąsiedztwa pracowało przez kilka lat, aby wyróżnić historyczne oznaczenie. Jest to pierwszy okręg wyznaczony od 1996 r. W Northwood Hills jest wiele domów odnowy misji, znaczna kolekcja architektury po II wojnie światowej, wyjątkowy układ ulic i jedna z najwyższych w mieście. Sąsiedztwo Northwood Hills wybrało również zezwolenie na zakładanie zakładów Bed and Breakfast w sąsiedztwie.

Park prospektów: Promowane jako sąsiedztwo o wysokim standardzie po wybitnym okręgu Prospect Park w Brooklynie, obszar ten składał się głównie z mniejszych osiedli dla wybitnych przedsiębiorców i północnych inwestorów. W sąsiedztwie znajduje się duża koncentracja śródziemnomorskich domów odnowy i odnowy misji. Został on opracowany w latach 1920-1935 i w listopadzie 1993 r. stał się historycznym okręgiem miejskim.

Okręg Historyczny West Northwood: Wchodząc na boom nieruchomości, deweloperzy West Northwood budowali domy spekulacyjne i niestandardowe dla profesjonalistów wyższej klasy średniej w latach 1925-27. Dominujące style architektoniczne to śródziemnomorskie odrodzenie i misja. Mimo że obszar ten zmniejszał się, w ostatnich latach sytuacja uległa odwróceniu, ponieważ coraz więcej inwestorów kupuje i odbudowuje domy. W sierpniu 1993 r. zachodnia Northwood stała się historyczną dzielnicą miasta.

Spis miejsc i obszarów miejskich West Palm Beach

Szacuje się, że 2012 mieszkańców West Palm Beach i bezpośrednio przylegających miejsc spisu ludności to 134 795. Większość tego zurbanizowanego obszaru leży na zachód od miasta i obejmuje dzielnice Westgate, Belvedere Homes, Lakeside Green, Century Village, Schall Circle, Lake Belvedere Estates, Plantation Mobile Homes i Golden Lakes. Te dzielnice nie mieszczą się w granicach West Palm Beach, które znajdują się w nieposiadającym osobowości prawnej hrabstwie Palm Beach. Mieszkańcy posiadają jednak adres "West Palm Beach" i usługi miejskie, takie jak policja, ogień, parki, woda i kanalizacja, są świadczone przez połączenie w tych obszarach hrabstwa Palm Beach i miasta West Palm Beach. City of West Palm Beach zapewnia również usługi wodno-kanalizacyjne dla miasta Palm Beach. Sąsiadujący obszar "zurbanizowany", którego głównym miastem jest West Palm Beach, obejmuje większość wschodniego hrabstwa Palm Beach i szacuje się, że 2008 mieszkańców to około 1 250 000.

Kluczowe miasta i ich ludność w obszarze zurbanizowanym West Palm Beach obejmują:

Budynki godne uwagi

Klimat

Zachodnia Palma Beach ma klimat monsunowy tropikalny (Köppen Am) o średnich temperaturach we wszystkich miesiącach powyżej 64,4 °F (18 °C). Miasto, jak większość południowo-wschodniego wybrzeża Florydy, znajduje się w strefie twardości USDA 11a.

Sezon mokry - od maja do października - jest ciepły, wilgotny i mokry. Średni okres temperatur 90 °F (32 °C) wynosi od lutego 18 r. do października 30 r., ale temperatury 100 °F (38 °C) lub wyższe występowały cztery razy od rozpoczęcia prowadzenia rejestrów w 1888 r. W tym okresie ponad połowa dni przynosi burze popołudniowe i wiatry morskie, które chłodzą powietrze do końca dnia. Późnym sezonem jest również szansa na uderzenie tropikalnego sztormu lub huraganu.

Suchy sezon - od listopada do kwietnia - jest ciepły i w większości suchy, a temperatury 80°F (27°C) utrzymują się dość powszechnie nawet od grudnia do lutego. Jednakże w tym okresie na obszarze występują sporadyczne zimne fronty, które zazwyczaj wylatują i nie przynoszą deszczu. Czasami silniejszy zimny przód może obniżyć temperatury dzienne do około 70 stopni, a czas nocny spada do 40-50 stopni przez krótki czas, zanim powróci do zakresu 75-80 stopni. Zamrożenia są niemal niesłychane, o ostatnim zdarzeniu w 1977 r. Sezon suchy może również powodować suszę oraz gorętsze, suchsze pory roku.

Na podstawie spisu powszechnego z 2010 r. było 54 179 gospodarstw domowych, z czego 20,8% było wolnych. Od 2010 r. 22,4% dzieci w wieku poniżej 18 lat mieszkało z nimi, 34,3% to małżeństwa żyjące razem, 13,6% miało gospodarstwo domowe, w którym nie było męża, a 47,5% nie było rodzinami. 37,6% wszystkich gospodarstw domowych stanowiły osoby indywidualne, a 11,8% osób mieszkało samotnie w wieku 65 lat lub starszym. Średni rozmiar gospodarstwa domowego wynosił 2,26, a średni rozmiar rodziny wynosił 3,02.

Począwszy od 2000 r., populacja była rozłożona: 21,3% w wieku poniżej 18 lat, 9,8% w wieku od 18 do 24 lat, 31,5% w latach 25-44, 21,4% w latach 45-64 oraz 16,0% w wieku od 65 lat. Mediana wieku wynosiła 37 lat. Na każde 100 samic było 97,3 samca. Na każde 100 samic w wieku 18 lat i więcej było 94,8 samca.

W 2000 r. średni dochód gospodarstwa domowego w mieście wynosił 36 774 dolarów, a średni dochód dla rodziny wynosił 42 074 dolarów. Mężczyźni mieli średni dochód w wysokości 30,221 USD w porównaniu do 26,473 USD w przypadku kobiet. Dochód na mieszkańca dla miasta wynosił 23 188 dolarów. Około 14,5% rodzin i 18,9% ludności znajdowało się poniżej progu ubóstwa, w tym 29,2% osób poniżej 18 roku życia i 14,8% osób w wieku 65 lat i starszych.

Od 2000 r. osoby mówiące wyłącznie po angielsku w domu stanowiły 72,49% wszystkich mieszkańców, podczas gdy osoby mówiące po hiszpańsku stanowiły 17,71%, Francuska Kreolka (głównie Kreolska Haitańska) 4,46%, 1,27% mówiły po francusku, niemiecka 0,62%, a osoby posługujące się językiem włoskim stanowiły 0,52% ludności.

Ratusz w West Palm Beach

West Palm Beach jest zarządzany przez system burmistrza. Burmistrz jest wybierany w głosowaniu w całym mieście. Pięciu członków rady miejskiej wybiera się z okręgów.

United States Postal Service prowadzi kilka urzędów pocztowych w granicach miasta:

• West Palm Beach
• Okręg wyborczy Northwood
• Załącznik do przewozu plażowego Palm

Urząd Pocztowy West Palm Beach, w tym jednostka okienna, znajduje się w obszarze nieposiadającym osobowości prawnej. Urząd poczty Haverhill BR znajduje się również w obszarze nieposiadającym osobowości prawnej.

Edukacja publiczna K-12

K-12 edukacja publiczna jest zarządzana przez Okręg Szkoły w Palm Beach County, który jest jedenastym co do wielkości dystryktem szkolnym w Stanach Zjednoczonych poprzez rejestrację. Szkoły publiczne obsługujące plażę w West Palm obejmują:

Szkoły podstawowe

• Szkoła Podstawowa Belvedere
• Egret Lake
• Szkoła Podstawowa w Grove Park
• Szkoła Podstawowa Hope-Centennial
• Szkoła Podstawowa Northboro
• Szkoła Podstawowa Northmore
• Publiczna Szkoła Podstawowa Palm Beach
• Szkoła Podstawowa w Palmetto
• Szkoła Podstawowa Pleasant City
• Szkoła Podstawowa Roosevelta
• Szkoła podstawowa Seminole Trails
• Szkoła Podstawowa w South Olive
• U.B. Szkoła Podstawowa Kinsey/Palmview - Wyższa Szkoła Sceniczna i Wizualna Szkoły Magnetycznej Sztuki
• Szkoła podstawowa West Gate
• Szkoła Podstawowa Westward
• Elementarny Forest Hill

Szkoły średnie

• Bak Middle School of Arts
• Szkoła średnia Niedźwiedzia Jezior
• Szkoła średnia w Conniston
• Jeaga
• John F. Szkoła średnia Kennedy'ego
• Szkoła średnia Roosevelta
• Śródokresowa Szkoła Świątyni w Pines
• Palm Springs gimnazjum
• Szkoła średnia w Okeeheelee

Szkoły wyższe

• Dreyfoos School of the Arts - Satelitarna Szkoła Magnetu Artystycznego
• Liceum Forest Hill Community
• Szkoła Sztuki
• Szkoła średnia w regionie Palm Beach
• Liceum Ogrodów Plażowych Palm

Karty i wielopoziomowe

• Palm Beach Maritime Academy - K-10 przenosi się do K-12
• Szkoła Sztuk Technologicznych Ogrodów - K-8
• Akademia Przygotowawcza Uniwersytetu - K-3

Szkoły prywatne

Prywatne szkoły w okolicy obejmują:

• Bereańska Szkoła Chrześcijańska
• Liceum Kardynalne Newmana
• Akademia Króla
• Szkoła Dziedzictwa Amerykańskiego
• Indyjska Szkoła Ridge
• Akademia Dni Plaży Palm
• Szkoła Benjamina
• Oxbridge Academy of the Palm Beaches
• Akademia Różańska
• Szkoła Katolicka Saint Ann
• Akademia Przygotowawcza Matlocka

Szkolnictwo pomaturalne

Oryginalny budynek Palm Beach Junior College

Oryginalny budynek Palm Beach Junior College został odrestaurowany i znajduje się obecnie w pobliżu kampusu Szkoły Sztuk Pięknych im. Dreyfoosa. To jest teraz satelita Palm Beach State College.

Palm Beach Atlantic University leży wzdłuż Intracoastal Waterway Lake Worth Lagoon

Palm Beach Atlantic University (PBAU), czteroletni prywatny uniwersytet chrześcijański, liczący około 3 200 studentów, znajduje się w mieście na siedmiu przecznikach w południowym końcu śródmieścia. W kampusie znajduje się kilka historycznych struktur przekształconych w obiekty akademickie. PBAU dodał ostatnio szkoły pielęgniarstwa i apteki.

Uniwersytet Northwood miał wcześniej kampus mieszkalny w West Palm Beach na Florydzie. Kampus należy teraz do uniwersytetu Keiser, uznanej regionalnie szkoły, która oferuje różne stopnie naukowe na poziomie Associate, Bachelor, Master i Doktorat. To jeden z ich 16 kampusów na Florydzie.

W mieście znajdują się różne prywatne instytucje komercyjne, w tym Lincoln College of Technology (wcześniej znany jako New England Institute of Technology), Florida Culinary Institute, należące do Lincoln Group of Schools z siedzibą w New Jersey oraz Southeast College.

Biblioteki

Biblioteka publiczna Mandel West Palm Beach służy miastu. Nowa biblioteka publiczna miasta została otwarta w kwietniu 2009 r. na ulicy Clematis 411, zastępując 1962 budynek, który stał na przecięciu Clematis i Flagler Drive, wzdłuż Intracoastal Waterfront. Biblioteka Publiczna Mandel, nazwana grantem Fundacji Mandel, otrzymana w 2012 r., oferuje książki, występy, zajęcia, badania, rozrywkę, technologię, muzykę i inne.

Główny oddział systemu bibliotecznego Palm Beach County znajduje się również w West Palm Beach, a także w Bibliotece Oddziału Okeechobee.

Firmy z siedzibą w West Palm Beach to: Affiliated Managers Group, Florida Public Utilities, ION Media Networks, Ocwen i The Palm Beach Post. Innymi ważnymi pracodawcami są Pratt & Whitney, Aerojet Rocketdyne, Sikorsky Aircraft, General Dynamics, Cemex i CSC.

Norton Museum of Art: jest największym muzeum sztuki na Florydzie, organizuje również wystawy objazdowe. Stała kolekcja prezentuje sztukę europejską i amerykańską 19 i 20 wieku, chińską, współczesną i fotograficzną.

Raymond F. Kravis Center for the Performing Arts: Zbudowany w 1992 roku w Centrum Kravis organizowane są występy muzyczne, taneczne, operowe i teatralne.

Na zewnątrz Raymond F. Kravis Centre for the Performing Arts

Amfiteatr Meyer: Opuszczona Holiday Inn, wyburzona w Sylwestra 1993 roku i przekształcona w amfiteatr z nabrzeża.

Richard and Pat Johnson Palm Beach County History Museum: jest zarządzany i utrzymywany przez Historical Society of Palm Beach County i znajduje się w Historic 1916 Court House w centrum West Palm Beach. Muzeum zapewnia dostęp do historii hrabstwa Palm Beach poprzez badania na miejscu w Bibliotece Badawczej, badania on-line na www.pbchistoryonline.org, Public Programming Series i Distinguished Lecture Series. Muzeum jest bezpłatne dla odwiedzających i oferuje wycieczki kierowane przez Docent dla dorosłych i grup szkolnych.

Muzeum Historii Hrabstwa Plażowego im. Richarda i Pata Johnsona

Palm Beach County Convention Center: Kompleks o powierzchni 350.000 stóp kwadratowych (33.000 m²) sal wystawowych i sal konferencyjnych w centrum West Palm Beach.

Teatr Harriet Himmel: jest wielofunkcyjnym teatrem i kościołem historycznym, i jest centrum kultury CityPlace

Teatr Harriet Himmel

Teatr Opieki: Zbudowany w 1940 r. w historycznej dzielnicy Flamingo Park, był to kino artystyczne i alternatywny obiekt muzyczny, aż do poważnego uszkodzenia przez huragan Wilma.

Istnieje żydowska społeczność oferująca zajęcia edukacyjne i kulturalne.

Festiwale i pokazy

SunFest jest największym festiwalem muzycznym na Florydzie

SunFest: coroczny festiwal muzyki, sztuki i nabrzeża na Florydzie, założony w 1982 r. w celu przyciągnięcia gości do tego obszaru podczas kwietniowego i majowego "sezonu barkowego". W projekcie SunFest corocznie uczestniczy ponad 275 000 osób. Wśród artystów, którzy wykonali swoje prace, są Nas, James Brown, Celia Cruz, Hall & Oats, Snoop Dogg, Earth Wind and Fire, Logic, Kool & the Gang, Ice Cube, George Clinton & Parliament Funkadelic, Santana, Little Richard, Willy Chirino, The Roots, Damian Marley, Isaac Hayes, Chuck Berry, The Tempry tations, The Beach Boys, Ohio Players, Cee Lo Green, Mac Miller, Musiq Soulchild, Ray Charles, Ed Sheeran, J. Cole, Pitbull, Billy Idol, Dizzy Gillespie, Cyndi Lauper i The Wailers. SunFest jest organizacją non-profit 501(c)3.

Międzynarodowy Festiwal Filmowy Palm Beach

Aukcja kolekcjonerska Barrett-Jackson: Klasyczna aukcja samochodowa odbywała się każdego marca w South Florida Expo Center.

Opera plażowa Palm

West Palm Beach nie gości żadnych profesjonalnych drużyn sportowych, ale Floryda Panthers z Narodowej Ligi Hokejowej grają w centrum B&T w Sunrise na południu. Miami Marlins z Ligi Majowej, Delfiny z Ligi Narodowej i Miami Heat z Narodowego Stowarzyszenia Koszykówki grają w pobliskim hrabstwie Miami-Dade. W przeszłości w West Palm Beach organizowano różne zawodowe zespoły, takie jak piłka nożna na arenie, hokej na lodzie, baseball i półprofesjonalne kluby piłkarskie.

Baseball szkoleniowy na wiosnę: FITTEAM Ballpark na plażach Palm otwarto w lutym 2017 r. i mieści zarówno Houston Astros, jak i Washington Nationals na szkolenia wiosenne. Miami Marlins i St. Louis Cardinals przeprowadzają szkolenia wiosenne na przedmieściach West Palm Beach w mieście Jupiter na stadionie Roger Dean. W przeszłości plaża West Palm odbywała wiosenne szkolenia dla St. Louis Browns w latach 1928-1936, w Filadelfii Lekkoatletyka w latach 1946-1954 oraz w Kansas City Lekkoatletyka w latach 1955-1962 na Connie Mack Field, który został zburzony w 1992 r., a w przypadku Milwaukee Braves w latach 1963-1965 - Montreal Expos w latach 1969-1972 i 1981-1997 oraz Atlanta Braves od 1966 do 1997 r. na stadionie miejskim West Palm Beach, który został zburzony w 2002 r.

Kolegiat lekkoatletyczny: Palm Beach Atlantic University konkuruje w koszykówce, koszykówce, koszykówce i piłce nożnej NCAA Division II. PBAU kupił ostatnio dużą część ziemi na zachód od centrum, gdzie zostanie zbudowany wielofunkcyjny stadion sportowy. Wewnątrz sportowcy grają w gry domowe w Greene Complex, który jest na arenie kampusu. Programy sportowe Uniwersytetu Florydy Atlantyckiej są odtwarzane w sąsiednim Boca Raton. FAU konkuruje na najwyższym poziomie w lekkoatletyce NCAA, w tym w piłce nożnej, koszykówce, baseballu, softballu i tenisie ziemnym. Uniwersytet Northwood konkuruje na poziomie NAIA, gdzie ich trener koszykówki Rollie Massimino, wystawił program sportowy na ekspozycję narodową.

Profesjonalny Golf: PGA National Resort & Spa w podmiejskich Palm Beach Gardens organizuje wycieczkę PGA Honda Classic.

Polo i Jeździectwo: Palm Beach Polo i Country Club liczy 7 pól polowych wśród światowej klasy obiektów i wiele gier o dużym zasięgu jest granych na tym obszarze. Wydarzenia jeździeckie w Palm Beach International Equestrian Centre to znany na całym świecie Zimowy Festiwal Jeździecki, Światowy Festiwal Dressage oraz ponad 40 tygodnie rocznie konkursów jeździeckich, organizowanych w Wellington.

Tenis: Międzynarodowe Mistrzostwa Delray Beach w tenisie ziemnym, twarde przystanki na Tour ATP, odbywają się corocznie w Delray Beach, nieznacznie na południe od West Palm Beach.

Krokiet: Narodowe Centrum Croquet ma 12 pełnowymiarowych trawników, co czyni je największym na świecie specjalnym obiektem do uprawy krokietów. Organizuje ona kilka mistrzostw krajowych, a w maju 2009 r. będzie gospodarzem Mistrzostw Świata, kiedy to przedstawiciele do 25 krajów będą rywalizować o Puchar Wimbledon.

Wyścigi BMX: Park Okeeheelee zawiera jeden z najsłynniejszych śladów wyścigu BMX na Florydzie. Tor Okeeheelee, ubezpieczony przez USA BMX, jest gospodarzem Kwalifikatorów Państwowych i Wyścigów Narodowych, jest też domem dla kilku Mistrzów Narodowych.

I-95/PBIA Interchange, centrum WPB w tle

• Palm Beach Zoo w Dreher Park
• West Palm Beach Parki i Rekreacja
• Park Wodny Rapids
• Muzeum Nauki na Florydzie Południowej
• Lion Country Safari
• International Polo Club Palm Beach
• Narodowe Centrum Krzyżowe
• Trump International Golf Club (West Palm Beach)

Obszary/dzielnice handlowe

Clematis Street: To historyczna "główna ulica" i miejsce zakupów West Palm Beach, dom Clematis by Night, impreza na świeżym powietrzu, która odbywa się na ulicy z muzyką i jedzeniem na żywo.

Plac Rosemary: Otwarty w 2000 r. jako CityPlace, na ponownie rozwiniętym terenie, gdzie niegdyś stały rozdmuchane domy i mieszkania jednorodzinne, na placu Rosemary mieści się wielopleksowe kino, kluby nocne (komedia, taniec), restauracje, sklepy odzieżowe i lokale sprzedaży detalicznej, wielopiętrowe domy i mieszkania.

Palm Beach Outlets: Otwarty w 2014 r., powstał na terenie dawnego centrum handlowego Palm Beach Mall. Palm Beach Outlets oferuje ponad 130 sklepów i znajduje się bezpośrednio w pobliżu Interstate 95 na Palm Beach Lakes Boulevard.

Wiersz antyki: to dzielnica handlowa po południowej stronie miasta wzdłuż Dixie Highway. "Architecture Digest", The New York Times, Art & Antiques i House Beautiful uznały Antique Row za jeden z głównych dzielnic antyków wschodniego wybrzeża, za "zabytkowe centrum projektowe" Florydy.

Northwood Village: to historyczna dzielnica handlowa na północ od centrum. Miasto zainwestowało pieniądze w odbudowę krajobrazu i promowanie tego obszaru jako dzielnicy sztuki.

Historyczna stacja linii lotniczej Seaboard obsługuje zarówno Amtrak, jak i Tri-Rail

Taksówka wodna jest środkiem transportu w West Palm Beach

Powietrze: Miasto jest obsługiwane przez Palm Beach International Airport, z siedzibą w nieposiadającym osobowości prawnej hrabstwie Palm Beach. Lotnisko przyciąga ludzi z całego hrabstwa, jak również z hrabstw Treasure Coast i Space Coast na północ. W 2014 r. ponad 6,5 miliona pasażerów przeszło przez bramę PBIA, co uczyniło z niej 52. najbardziej ruchliwy port lotniczy w kraju.

Rower Mieszkanie miasta, wczesne brukowane ulice i klimat przez cały rok szybko zasługiwały na nazwę "najrowszego miasta w USA". Historyczny rdzeń składa się z gęstej siatki węższych ulic, położonej przez Henry'ego Flaglera. Clematis Street było jednotorowe w każdym kierunku z limitem prędkości 12 mph, a środek ulicy między pasami był używany do parkowania rowerów. Popularność rowerów spadła w późniejszej połowie 20 wieku, ale ponownie wzrosła popularność. Ponadto w 2015 r. wprowadzono program wymiany rowerów, SkyBike, a miejski plan mobilności wzywa do ochrony pasów rowerowych na większości ulic śródmieścia.

Autostrady: U.S. 1 przechodzi przez dzielnice miejskie, handlowe i przemysłowe. Autostrada międzystanowa 95 przecina miasto od północy do południa z wieloma węzłami obsługującymi West Palm Beach, w tym wejściem do międzynarodowego lotniska Palm Beach. Floryda Turnpike przechodzi przez West Palm Beach dalej na zachód, łącząc się z zachodnimi przedmieściami Royal Palm Beach i Wellington. State Road 80, biegnąca na wschód-zachód, jest częściową drogą ekspresową, biegnącą od Interstate 95 do State Road 7.

Kolej: Amtrak posiada codzienne pociągi długodystansowe, Silver Meteor i Silver Star, przyjeżdżające i odjeżdżające do punktów na północ i Miami także na południe. Tri-Rail commuter rail system obsługuje miasto od historycznej stacji znajdującej się po zachodniej stronie Tamarind Avenue, na wschód od I-95. Tri-Rail zapewnia dojazdy na północ do Mangonia Park i na południe do Miami. All Aboard Florida rozpoczęła modernizację torów w 2015 r. w ramach przygotowań do szybkich przewozów pasażerskich obsługujących Miami, Floryda przez Orlando, FL. Serwis na pokładzie All Aboard Florida's Brightline (obecnie Virgin Trains USA) z West Palm Beach do Fort Lauderdale rozpoczął się 12 stycznia 2018 roku. Serwis został przedłużony z Fort Lauderdale do Miami 19 maja 2018 r. Do miasta służą również przedsiębiorstwa kolejowe transportu towarowego, CSX Transportation i Floryda East Coast Railway.

Wózek: Jest wolny wózek w centrum, który zapewnia transport w centrum miasta, w tym Clematis, City Place, Tri Rail Station, Palm Beach Outlets i Waterfront dzielnic miasta.

Magistrala: Greyhound Lines obsługuje regularne połączenia autobusowe międzymiastowe z dworca kolejowego po zachodniej stronie Tamarind Avenue. Palm Tran, miejski autobus komunalny hrabstwa Palm Beach, świadczy regularne usługi w całym mieście i na obszarach podmiejskich hrabstwa Palm Beach.

Port: Port w Palm Beach znajduje się na północnej krawędzi granicy miasta. Jest to czwarty najbardziej ruchliwy port kontenerowy na Florydzie i 18. najruchliwszy port w kontynentalnych Stanach Zjednoczonych. Oprócz zdolności intermodalnej Port jest głównym punktem modalnym do transportu różnych towarów, jak również miejscem zamieszkania dla kilku małych linii rejsów pasażerskich.

Taksówki wodne: Jako miasto nadbrzeżne istnieje szczególna potrzeba transportu wody między punktami w mieście a obszarami otaczającymi. Transport drogą wodną jest dostępny do i z centrum dzielnicy Clematis Street, Sailfish Marina Resort, atrakcji nabrzeżnych, wyspy Peanut i wydarzeń specjalnych.

Gazety
Palm Beach Post należy do Gannetta z siedzibą w Wirginii. Pomimo nazwy, Post jest zlokalizowany w West Palm Beach, a nie w Palm Beach. Poczta jest 57. najwyższym obiegiem dziennym w kraju, według sondażu BurrellesLuce z 2007 r. i jest jedyną gazetą codzienną miasta. Służy hrabstwu Palm Beach i wybrzeżu Skarbu, obszarze na północ od hrabstwa Palm Beach, który obejmuje hrabstwa Martin i St. Lucie.

Palm Beach Daily News, inna publikacja należąca do Gannett, służy miastu Palm Beach. Często porusza ona kwestie i sprawy rady miasta Palm Beach. Obejmuje ona również wydarzenia odbywające się w West Palm Beach.

Południowa Floryda Sun-Sentinel, ma siedzibę w Fort Lauderdale i obejmuje części południowego hrabstwa Palm Beach.

New Times Broward-Palm Beach to alternatywna tygodniowa publikacja obsługująca West Palm Beach wraz z Fortem Lauderdale.

WPB Magazine to kwartalna publikacja obsługująca West Palm Beach.

Radio
West Palm Beach jest 46. co do wielkości rynkiem radiowym w tym kraju według firmy Arbitron.

Telewizja
West Palm Beach jest 38. największym rynkiem telewizyjnym w kraju pod nazwą Nielsen Media Research. Rynek jest obsługiwany przez stacje powiązane z głównymi sieciami amerykańskimi, w tym WPTV-TV/5 (NBC), WPEC/12 (CBS), WTCN-CD/15 (MYTV), WPBF/25 (ABC), WFLX/29 (FOX), WTVX/34 (CW), WXEL-TV/42 (PBS), WWHB-CD/48 (Azteca) ), WFGC/61 (CTN), WPXP-TV/67 (ION) i WBWP-LD/57 (Ind.).

Oficjalnym filii Telemundo jest WSCV w Miami, a WLTV jest filii Uniwizji w tym regionie, również w Miami. Oprócz tego, wiele Miami/Ft. Targowe stacje telewizyjne i radiowe Lauderdale są również dostępne i oglądane w West Palm Beach.

West Palm Beach ma trzy miasta siostrzane, zgodnie z oznaczeniem Sister Cities International:

•   Mersin, Turcja
•   Tzahar, Izrael
•   Budva, Czarnogóra

Przestępczość: Według statystyk Departamentu Egzekwowania Prawa na Florydzie (FDLE), plaża West Palm doświadcza gwałtownego spadku liczby poważnych przestępstw. W ostatniej dekadzie przestępczość spadła bardziej w West Palm Beach niż w jakimkolwiek innym dużym mieście (około 100 000 mieszkańców lub więcej) w stanie Floryda. W 1993 r. na West Palm Beach pojawił się odcinek 60 minut poświęcony rozpadowi miast. W tamtym czasie 80% nieruchomości w centrum miasta było wolnych. Od tego czasu miasto uczyniło wiele, aby poprawić swój wizerunek, przynajmniej w sensie fizycznym. Zatrudnienie jest wysokie, a ceny mieszkań szybko rosły. Statystyki FDLE pokazują, że od 2000 r. wskaźnik przestępczości na 100 000 mieszkańców spadł o ponad 50%, z 13 880 w tym roku do 6 571 w 2008 r. Tylko w 2008 r. nastąpił 17,9% spadek przestępczości. Roczne wskaźniki przestępczości są zawsze ponad trzykrotnie wyższe od średniej krajowej. Jednak od 2006 r. średnia przestępczości w mieście stopniowo maleje, podczas gdy napad wzrósł o 17%. Północny sąsiad West Palm Beach, Riviera Beach, ma jeszcze wyższy wskaźnik przestępczości z użyciem przemocy.

Poniżej przedstawiono wskaźniki przestępczości, na 100 000 osób, dla West Palm Beach od 2005 r.

Dunbar Village: W 2007 r. mieszkaniec został zgwałcony przez Jakarisa Taylora i grupę 3 innych nastolatków w jednym z miejskich lokali mieszkalnych, Dunbar Village Housing Projects, z jej synem zmuszonym do uczestnictwa, co wywołało oburzenie.